کتاب پی گیر اخبار نباشید

اول، مثالی از چیزی که من به آن علاقه ای ندارم. چند سال پیش ناگهان خودم را در موقعیتی یافتم که داشتم با حرارت فراوان راجع به رسوایی دوپینگ گروهی از ورزشکاران اظهارنظر می کردم، آن هم بااین وجود که اساسا ورزش را دنبال نمی کردم و چیزی در مورد چگونگی انجام دوپینگ توسط این ورزشکاران یا نحوۀ عملکرد آن ها نمی دانستم. من می توانستم خودم را از این اظهارنظرها و آشفتگی درونی ناشی از آن نجات دهم. یادم آمد که زمانی به طور اتفاقی هنگام گشت زدن در لابه لای اخبار نظرم به مطلبی در این درباره جلب شده بود. بدون خبر، آتش فشان نظرات من می توانست در آرامش خفته باقی بماند.

"سلام، اسم من رولف است و معتاد به اخبار هستم". اگر گروه های خودیاری به مانند آن چه برای افراد الکلی وجود دارد برای معتادان به اخبار نیز وجود داشت این جمله ای بود که خودم را با آن به این گروه معرفی می کردم، با این امید که آنها من را درک کنند. این به بیش از ده سال پیش مربوط می شود.

به همان اندازه که شکلات صبحانه های اوالتین جزء جدایی ناپذیر صبحانه های من در دوران کودکی بود، اخبار نیز بخشی از زندگی من محسوب می شد. با این وجود حتی در آن زمان هم احساسی مبهم حاکی از این داشتم که انگار یک چیزی سر جای خودش نیست. دیدن این که آن روزنامه هر روز با همان ضخامت و همان قالب همیشگی به ما می رسید من را دلزده می کرد.