کارنامه ی مرگ افکنی جهان طبقاتی که دولت های جهان امروز آن را مدیریت می کنند، خود حدیثی غمبار است و کوششی راهبردی می طلبد تا تولید آگاهانه ی مبتنی بر نیازهای شهروندان با ایجاد جامعه ی به راستی انسانی در دهکده ی جهانی، برابر و فارغ از هرگونه بهره کشی از کار دیگران را به امری شدنی و در دسترس امکان پذیر کند.
بستر مادی این تحول که سرنوشت انسان دردمند را از بنیان متحول کند پیشاپیش در بطن تغییرات و پیشرفت های شگرف تکنیکی و نرم افرازی موجود انجام پذیرفته است و جامعه را برای دستیابی به آزادی و ایده ال های دیرینه ی عدالت جویانه و پایان "بندگی مزد" توانمند و مهیا کرده است در متدولوژی مارکس، شرط عمل نافذ و نتیجه بخش، خود آگاهی به نظریه ای است که بتواند پروسه ی حرکت فعالانه ی جامعه را توضیح دهد.
«این دقیقا مزیت گرایش جدید است که ما بصورت جزمی، آینده را پیش بینی نمی کنیم بلکه تنها می خواهیم جهان نوین را از درون نقد جهان کهنه بیابیم... من به نقد بی باکانه هر آنچه که موجود (مستقر است اشاره دارم بی باکانه هم از لحاظ بیم نداشتن از نتایجی که به آن باز می گردد و هم از جهت اینکه حتی اندکی هم از ستیز با قدرت های موجود هراسان نباشد. بنابراین من از افراشتن هیچ گونه پرچم جزمی حمایت نمی کنم ... هیچ چیز ما را از نقد سیاسته مشارکت در سیاست و مبارزات واقعی؛ نقطه ی شروع نقد ما، و از هویت یابی نقد ما به وسیله ی آنها باز نخواهد داشت. در این مورد، ما با جهان به شیوه ای مکتبی و با یک مرام اخلاقی نو مقابله نمی کنیم ... ما فقط به جهان نشان می دهیم که برای چه چیزی واقعا درحال مبارزه است؛ و آگاهی چیزی است که آن ناگزیر از به دست آوردن اش است حتی اگر نخواهد...»
از نامه مارکس به آرنولد روگه
کتاب مارکس و رهایی جامعه
ژرف