غنی از احساس و پر از تعلیق.
کتاب مرا نگاه کن به ما یادآور می شود که گاهی اوقات، عشق در بحران هایی متولد می شود که ما را تهدید به نابودی می کنند.
مرا نگاه کن، چیزی بیش از یک داستان عاشقانه است.
در نهایت، تنها کسی که واقعا می توانی راضی کنی، خودت هستی. این که دیگران چه حسی دارند، به خودشان مربوط است.
بر آدم چیره می شود، منظورم ترس است. بدون توجه به این که چقدر برای مبارزه با آن تلاش کنی، بر آدم چیره می شود و زندگی را زیر پایش خرد می کند.
نمی دانم «معمولی» واقعا یعنی چه. فکر کنم هر کسی تعریفی مختص به خود را داشته باشد که به وسیله ی فرهنگ، خانواده و دوستان، تجربه و شخصیت، اتفاقات و هزار چیز دیگر شکل می گیرد. چیزی که برای یک نفر معمولی است، برای شخصی دیگر معمولی نخواهد بود.
عااااالی بود