کتاب دیباچه شاهنامه

این نیم بیت، یادگار دانشی ست کهن سال که سرانجام به نام «داروین» نگاشته گردید!! در اوستا رده بندی آفرینش از زمین و گیاه و جانور تا انسان است. در بخش نهم «بن دهش» آشکارا از زنجیره به هم پیوسته کپی (میمون) با انسان، سخن رفته است؛ حتا سگ و خرس نیز دارای پیوندهایی با انسان هستند. این دانش اوستایی را «ابوریحان بیرونی» آینه وار در دفتر «الجماهر» بدین گونه نگاشته است که: انسان در سنجش با جانوران فروتر از خود، بیشترین رشد را داشته؛ و چون به نسخ و گوهر وی می نگرند، می بینند که از گونه های خود به سوی انسانمندی پیش رفته است. تا جایی که از پایه سگ سانی به خرس سانی، و آنگاه بوزینه سانی و سرانجام از آن پایه ها به چهر انسانی رسیده است.