کشور آفتاب تابان، سرزمین شینتو، امپراتورها، شوگانها، ساموراییها، میجی، هاراکیری، کابوکی، سلاحهای میکروبی، بمباران اتمی، کاراته، انیمه، گودزیلا، ادبیات و سینمای وحشت، گیشاها و یاکوزاها! و البته بسیاری چیزهای دیگر که فهرست بلندبالایی از تأثیرگذارترین پدیدههای تاریخ بشر از گذشته تا امروز را میسازند. درمیان پدیدههای جهان ژاپنی، گروههای تبهکاری و فرمهای منحصربهفردی از جرایم سازمانیافته، به خاصه از آغاز قرن بیستم تا به امروز، بخش جداییناپذیر این کشور بوده و هستند. کتاب «من» اثر «تومویوکی هوشینو» نویسندهی بزرگ هرازهی سوم ژاپن، یک جرمانگاری غیرمعمول است که داستانش را از اعماق فرم خاصی از کلاهبرداری ژاپنی شروع کرده و به فراسوی زندگی و زمانهی انسان ژاپنی در دل تاریکترین مناسبات فردی و اجاماعی میرود. من هوشینو قصهی فردیت نابودشده و انسان از معنا تهیشده با وجود حضور همچنانی خاطرههاست، آنجا که شخصیتها نمیدانند از اساس وجود دارند یا نه و اینکه واقعیت چیست و چهگونه است؟ من، روایتیست که خموشی و خمودگی ناپدیدشدگان در سیستمی را نمایش میدهد که هستند ولی گویی نیستند. شاید هم ماجرا را باید جور دیگری دید و به زبان شاعر بزرگ ما گفت: بحثی نه که وسوسهایست این بودن یا نبودن!
درباره تومویوکی هوشینو
تُومُویوکی هُوشینُو نویسندهٔ معاصر ژاپنی متولد 1965 است. آثار او تا به حال جوایز ادبی بسیاری بردهاند؛ از جمله بونگِی، میشیما یوکیو، نُوما، کنزابورُو اُوئه، یومینُوری، و تانیزاکی. وی متولد لسآنجلس است و در سه سالگی به همراه خانواده در ژاپن ساکن شد.