شمس تبریزی، جسمش در «پشت حوصلۀ نورها دراز کشید» اما حقیقتش همچنان در سپهر جان مشتاقان حق می درخشد. او گرچه بر طومار کاغذی، خطی برجا نگذاشت و خرقه ای به کسی نداد تا سلسلة شمسیه! را بنیانگذاری کند، اما توانست به قول خودش، معانی پلنگ طبع را به جان فقیه دفتربارۀ قونیه بیندازد تا مولانای در گریز از «سخن»، شیخی به نام مثنوی به جهان آورد که خرقه پوش صحبت آن کامل تبریزی است…