خوش ساخت و قابل تامل.
راهنمای الهام بخش و بسیار کاربردی برای روابط موثر.
البته بیشتر ما از تربیت به میزان خوبی برخوردار بوده ایم و نیازهای عاطفی مان برای پنج «ویژگی» جلب توجه، پذیرش، قدردانی، محبت و مجاز بودن به اندازه قابل قبولی برآورده شده است. بنابراین، در بزرگ سالی به اندازه کافی با ایجاد رابطه با دیگران به شیوه های سالم، راحت هستیم و این به این معناست که بدون احساس تملک کورکورانه یا ترس فلج کننده از نزدیکی، با هوشیاری ارتباط برقرار می کنیم. بااین همه، هیچ کس بدون یادگیری مهارت با آسودگی کامل رابطه برقرار نمی کند، همان گونه که کسی بدون آموزش نمی تواند بی نقص پایکوبی کند. برخی در این کار استاد می شوند و برخی دیگر هرگز به خوبی یاد نمی گیرند؛ اگرچه شاید دیگران صددرصد متوجه نشوند. رابطه نیز به همین ترتیب ممکن است موفق به نظر برسد، اما شاید صمیمیت یا تعهد حقیقی را تأمین نکند و چنانچه این رابطه به ازدواج و فرزندان بینجامد، مسئله ای جدی در میان است. ما می توانیم درزمینه پایکوبی، حاضر به پیشرفت و بهبود مهارت هایمان نباشیم، چراکه پیامد چندانی برای اشخاص دیگر ندارد، اما اگر همین کار را در یک رابطه انجام دهیم، شاید کسی آزار ببیند (در اینجا رابطه به معنای ارتباط صمیمانه و زندگی در کنار هم یا جدا از هم است).