تجزیه و تحلیل تجارب گذشته فرد مورد تاکید بسیاری از رویکردهای رایج در روان شناسی است. از زاویه دید این رویکردها گذشته در حکم خاکی است که فرد از آن رشد کرده و ریشه های او در آن قرار دارد.
این درحالی است که اگر فردی در زمان حال، تصمیم به تغییر بگیرد، این تغییرات را در گذشته پیدا نخواهد کرد. گذشته غیرقابل تغییر و بازگشت ناپذیر است. اما نمی تواند در حکم مانعی برای تغییرات بعدی باشد (مگر آن که تجارب گذشته منجر به اختلالات جسمی شده باشد). بنابراین این طرز فکر که ریشه های ما در گذشته قرار دارد می تواند تبدیل به یک خطای حسی محدود کننده شود.