کتاب جنین شناسی مدرن در قرآن

قرآن نطفه را به عنوان مایع یا قطره ای امتزاج یافته از زن و مرد و نه فقط مرد، تعریف می کند هم چنین بر نقش مرد و زن در ساختار ژنتیکی فرزند تاکید می کند. این موضوع بیشتر به تاسی از سنت پیامبر است که مسئولیت زن را در شکل گیری ساختار ژنتیکی فرزندش تایید می کند. به نحوی که این پرسش را مطرح می کند: پس چگونه بچه به آنها شباهت دارد؟ نظریه ی ابن القیم این است که اگر زن هیچ نوع منی ندارد پس بچه هاشان نباید اصلا شبیه آنها شوند. منی مرد به تنهایی عامل تولید فرزند نیست چرا که تولید مثل تنها از طریق اختلاط اسپرم مرد با (اوول) زن اتفاق می افتد. از نظر جالینوس سرقت ادبی قرآن تنها به خاطر شباهت هایی است که توصیفات فیزیولوژی و قرآن درباره ی فرآیند شکل گیری لقاح دارند. جالینوس در کتابش درباره ی منی می گوید هم مرد و هم زن در شکل گیری جنین دخیل اند. یعنی هر دو در ساختار ژنتیکی او موثرند. به هر حال باید روشن شود که مشابهت توضیحات قرآنی و فیزیولوژی نباید به صورت سرقت ادبی تلقی شود و چنین ادعا و اتهامی نیاز به شواهدی دارد. تنها ارتباط علمی ممکن میان دیدگاههای جالینوس و دیگر منابع طبی یونان، الحارث بن کلده ی طیب است. در هر صورت ثابت شده که این ادعا بی اساس است. (با توجه به اینکه آیا حارث بن کلده منبع علم طبی پیامبر بوده است؟) با وجود ارتباط صوری میان طب یونانی و پیامبر، ادعای سرقت ادبی در قالب تئوری و مبهم باقی می ماند. این مسئله بیشتر به این دلیل مطرح می شود که شناخت دیدگاههای جالینوس درباره ی رشد جنین انسان در عربستان قرن هفتم عمومیت نداشت. این مخالفت ها و توضیحات در حذف نظریه ی سرقت ادبی موثر است و این پرسش ها مطرح میشود: اگر پیامبر از کلمات ارسطو بهره گرفته است چرا واژه هایی که توسط ارسطو به کار رفته و در قرآن برای توصیف این مرحله از رشد به کار رفته نامشابه اند؟ و چرا قرآن کامل و عاری از خطاست در حالی که ارسطو دیگر وجود ندارد؟ و در مورد جالینوس چرا ما نمیتوانیم هیچ گونه ارتباطی عملی میان دیدگاه جالینوس درباره ی رشد جنین انسان و دیدگاه پیامبر (ص) بیابیم؟