کتاب بیدار خواب

آقای کاشانی، دبیر بازنشسته تاریخ، حدود شش ماه بود که همسرش مهرانگیز را ترک کرده بود. اوایل بهار بود که یک روز صبح زود مهرانگیز را بیدار کرده و به او گفته بود که سال‌هاست با خوبی و احترام زندگی کرده‌اند، اما دیگر نمی‌تواند به زندگی ادامه دهد. بعد چمدانش را برداشته و رفته بود. مهرانگیز بهت‌زده، برخاسته بود. مهرانگیز می‌دانست که کاشانی را غم دوری بچه‌هایش، بابک و پریسا آواره کرده بود. از وقتی آنها رفته بودند، دیگر نه جایی می‌رفت و نه زیاد حرف می‌زد. مدتی مهرانگیز فکر می‌کرد که کاشانی دلش برای او و خانه تنگ خواهد شد، اما هنوز خبری از او نبود. کم‌کم مهرانگیز نیز کسل شد و حتی از نگاه کنجکاو مردم محل دوری می‌کرد و برای خرید به بازار تجریش می‌رفت. یک روز او به کوهپیمایی رفت و با عبور از هر صخره‌ای احساس نیرو و جوانی می‌کرد. او آنقدر بالا رفت تا به دریا رسید. گویی زندگی تازه‌ای یافته بود و با خود فکر می‌کرد که اگر کاشانی او را در این سر زندگی می‌دید، شاید دوباره بازمی‌گشت و به جای خانه نشستن با هم کوه می‌آمدند و به قله می‌رسیدند و به دریا نگاه می‌کردند. این کتاب حاوی داستان‌های کوتاهی با عنوان‌های فرید، بیدار خواب گوهر، فرح، تابستان تمام شد و پری است.