«هیچهای معهود» شامل 29 شعر است که به جز 3 شعر، باقی اشعار سپید هستند. شاعر با زبانی ساده، شخصیتهای مختلفی را مورد خطاب قرار میدهد و با آنها در شعر صحبت میکند. گاهی با همسفر سخن میگوید و گاه با رفیق درد دل میکند. شاعر در بسیاری از اشعارش اعتراض اجتماعی میکند و زندگی را رنجآور میداند. او در سه مورد از اشعارش به سراغ چهارپاره رفته و طبع خود را در این قالب نیز آزموده است.
کتاب هیچ های معهود