اواخر قرون وسطی یا اواخر قرون وسطی دوره تاریخ اروپا بود که از سال 1300 تا 1500 بعد از میلاد به طول انجامید. قرون وسطی متأخر پس از قرون وسطی عالی و قبل از شروع دوره مدرن اولیه (و در بسیاری از اروپا، رنسانس) بود. در حدود سال 1300، قرن ها شکوفایی و رشد در اروپا متوقف شد. مجموعه ای از قحطی ها و طاعون، از جمله قحطی بزرگ 1315-1317 و مرگ سیاه، جمعیت را به حدود نصف جمعیت قبل از بلایا کاهش داد. همراه با کاهش جمعیت، ناآرامی های اجتماعی و جنگ های بومی رخ داد. فرانسه و انگلستان قیامهای جدی دهقانی مانند ژاکری و شورش دهقانان و همچنین بیش از یک قرن درگیری متناوب، جنگ صد ساله را تجربه کردند. برای افزودن به مشکلات فراوان آن دوره، وحدت کلیسای کاتولیک به طور موقت توسط انشعابات غربی در هم شکست. در مجموع، گاهی اوقات آن وقایع را بحران اواخر قرون وسطی می نامند.
با وجود بحرانها، قرن چهاردهم نیز زمان پیشرفت زیادی در هنر و علوم بود. پس از تجدید علاقه به متون یونان و روم باستان که در قرون وسطی ریشه دوانید، رنسانس ایتالیا آغاز شد. جذب متون لاتین قبل از رنسانس قرن دوازدهم از طریق تماس با اعراب در طول جنگهای صلیبی آغاز شد، اما در دسترس بودن متون مهم یونانی با تصرف قسطنطنیه توسط ترکهای عثمانی، زمانی که بسیاری از دانشمندان بیزانس مجبور به پناه بردن به آن شدند، تسریع یافت.
کتاب «قرون وسطای پسین» نوشته جیمز آ کوریک به همین دوره مهم تاریخی در غرب میپردازد. این کتاب توسط انتشارات ققنوس منتشر شده است.