قوم یهود همواره و در طی تاریخ، عنصری ثروت اندوز و پول پرست بوده و از مذهب به عنوان ابزاری جهت افزایش ثروت خویش بهره برده است. پرستش گوسالهٔ طلایی سامری در زمان غیبت چهل روزهٔ حضرت موسی (ع) و پس از مشاهدهٔ معجزات فراوان آن حضرت مانند شکافتن نیل و عبور از آن، شاهد و نمونه ای بر این مدعاست. یهود همواره سعی نموده آمیزه های مذهبی خویش را برای کسب مال و ثروت اندوزی هرچه بیشتر قلب و تحریف نماید. به عنوان نمونه "تلمود" به عنوان اصلی ترین کتاب یهود پس از تورات، اخذ ربا از غیریهودی را به رباخوارانه ترین شکل ممکن واجب نموده و این مسئله از پایه های اصلی شکل گیری ثروت یهود در طی قرون و اعصار بوده است.