1. خانه
  2. /
  3. کتاب شاهنامه فردوسی 2 : پادشاهی منوچهر

کتاب شاهنامه فردوسی 2 : پادشاهی منوچهر

3.1 از 1 رأی

کتاب شاهنامه فردوسی 2 : پادشاهی منوچهر

کتاب دوم - بخش پهلوانی
Shahnameh
٪15
110000
93500
معرفی کتاب شاهنامه فردوسی 2 : پادشاهی منوچهر
شاهنامه، اثر جاودان ابوالقاسم فردوسی، یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات فارسی و از بزرگ‌ترین شاهکارهای تاریخ ادبیات جهان است. این اثر حماسی که به‌طور کامل تاریخ اساطیری ایران را از آفرینش تا پایان سلسله ساسانیان در قالب شعر روایت می‌کند، در طول بیش از هزار سال همچنان تأثیر عمیقی بر فرهنگ و هویت ایرانیان داشته است. شاهنامه، علاوه بر روایت تاریخ باستانی، درس‌هایی از اخلاق، دلیری، حکمت و قهرمانی را به نسل‌های مختلف منتقل کرده است.
کتاب شاهنامه فردوسی، در برگردان به نثر، توسط سید علی شاهری انجام شده است. این برگردان، که بخش‌هایی از داستان‌های پهلوانی شاهنامه را به زبان ساده و نثر روان آورده است، به علاقه‌مندان این اثر اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به آگاهی از زبان پیچیده و وزن شعری شاهنامه، از داستان‌های جذاب آن بهره‌مند شوند. برگردان نثری این کتاب به‌ویژه برای کسانی که با شعر فارسی آشنایی کمتری دارند، بسیار مفید است. در بخش "پادشاهی منوچهر"، فردوسی به توصیف دوران حکومت منوچهر، که یکی از شخصیت‌های مهم شاهنامه است، می‌پردازد. منوچهر دومین پادشاه سلسله پیشدادیان است که در این کتاب به‌عنوان نمادی از خرد و انصاف معرفی شده است. دوران سلطنت او شاهد مبارزات و جنگ‌هایی است که منوچهر در آن‌ها پیروز می‌شود و نظم و عدالت را در سرزمین ایران برقرار می‌کند. کتاب شاهنامه فردوسی، به‌ویژه در این بخش، پر از داستان‌های پهلوانی است. پهلوانانی همچون زال، رستم، آرش و دیگر قهرمانان ایرانی که در جنگ‌ها و نبردهای مختلف به کمک منوچهر آمده‌اند، نقش برجسته‌ای در پیشبرد داستان دارند. این پهلوانان نه تنها در میدان جنگ شجاعت از خود نشان می‌دهند، بلکه در بسیاری از مواقع تصمیم‌های اخلاقی مهمی می‌گیرند که سرنوشت جنگ‌ها و ملت ایران را رقم می‌زند.
برگردان نثر شاهنامه فردوسی توسط سید علی شاهری، به‌ویژه در بخش پادشاهی منوچهر، با دقت و حساسیت بالایی انجام شده است. شاهری، با حفظ اصالت و روح اثر فردوسی، توانسته است زبان دشوار و پرشکوه شعر را به زبان ساده‌تری تبدیل کند که خواننده به راحتی می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند.
یکی از ویژگی‌های برجسته این برگردان، توانایی شاهری در انتقال مفاهیم عمیق و پیچیده شاهنامه است. او در این برگردان نه تنها به سادگی زبان توجه کرده، بلکه تلاش کرده است تا پیچیدگی‌های داستان‌ها و شخصیت‌های شاهنامه را به‌طور کامل به مخاطب منتقل کند. این برگردان، مانند یک پل ارتباطی میان نسل‌های مختلف است که آن‌ها را با این اثر عظیم آشنا می‌کند.
کتاب "شاهنامه فردوسی 2 : پادشاهی منوچهر"، با برگردان نثر سید علی شاهری، به‌ویژه در بخش پهلوانی، یکی از آثار برجسته‌ای است که نه تنها داستان‌های حماسی ایران باستان را به‌طور کامل نقل می‌کند، بلکه آموزه‌های اخلاقی و فرهنگی فراوانی نیز در خود جای داده است. این اثر نه تنها برای علاقه‌مندان به ادبیات فارسی، بلکه برای کسانی که می‌خواهند با فرهنگ و تاریخ ایران آشنا شوند، یک منبع بسیار ارزشمند است.
درباره ابوالقاسم فردوسی
درباره ابوالقاسم فردوسی
ابوالقاسم فردوسی طوسی (زادهٔ ۳۲۹ هجری قمری – درگذشتهٔ ۴۱۶ هجری قمری، در طوس خراسان)، شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران، است. برخی فردوسی را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گو دانسته‌اند که از شهرت جهانی برخوردار است. فردوسی را حکیم سخن و حکیم طوس گویند.
پژوهشگران سرودن شاهنامه را برپایهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری از زمان سی سالگی فردوسی می‌دانند. تنها سروده‌ای که روشن شده از اوست، خود شاهنامه است. شاهنامه پرآوازه‌ترین سرودهٔ فردوسی و یکی از بزرگ‌ترین نوشته‌های ادبیات کهن پارسی است. فردوسی شاهنامه را در ۳۸۴ ه‍.ق، سه سال پیش از برتخت‌نشستن محمود، به‌پایان برد و در ۲۵ اسفند ۴۰۰ ه‍.ق برابر با ۸ مارس ۱۰۱۰ م، در هفتاد و یک سالگی، تحریر دوم را به انجام رساند. سروده‌های دیگری نیز به فردوسی منتسب شده‌اند، که بیشترشان بی‌پایه هستند. نامورترین آن‌ها به صورت مثنوی به نام یوسف و زلیخا است. سرودهٔ دیگری که از فردوسی دانسته شده، هجونامه‌ای در نکوهش سلطان محمود غزنوی است. برابر کتابشناسی فردوسی و شاهنامه، گردآوری ایرج افشار، با به‌شمارآوردن سروده‌های منسوب به فردوسی مانند یوسف و زلیخا تا سال ۱۳۸۵، تعداد ۵۹۴۲ اثر گوناگون در این سال‌ها نوشته شده‌است.
فردوسی دهقان و دهقان‌زاده بود. او آغاز زندگی را در روزگار سامانیان و هم‌زمان با جنبش استقلال‌خواهی و هویت‌طلبی در میان ایرانیان سپری کرد. شاهان سامانی با پشتیبانی از زبان فارسی، عصری درخشان را برای پرورش زبان و اندیشهٔ ایرانی آماده ساختند و فردوسی در هنر سخنوری آشکارا وامدار گذشتگان خویش و همهٔ آنانی است که در سده‌های سوم و چهارم هجری، زبان فارسی را به اوج رساندند و او با بهره‌گیری از آن سرمایه، توانست مطالب خود را چنین درخشان بپردازد. در نگاهی کلی دربارهٔ دانش و آموخته‌های فردوسی می‌توان گفت او زبان عربی می‌دانست، اما در نثر و نظم عرب چیرگی نداشت. او پهلوی‌خوانی را به‌طور روان و پیشرفته نمی‌دانست، اما به‌گونهٔ مقدماتی مفهوم آن را دریافت می‌کرد. به‌هرروی، در شاهنامه هیچ نشانه‌ای دربارهٔ پهلوی‌دانی او نیست.
مقالات مرتبط با کتاب شاهنامه فردوسی 2 : پادشاهی منوچهر
آشنایی با 10 شاعر برجسته در ادبیات فارسی
آشنایی با 10 شاعر برجسته در ادبیات فارسی
ادامه مقاله
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب شاهنامه فردوسی 2 : پادشاهی منوچهر" ثبت می‌کند