عشق رخدادی است که بدون گفتن عبارت «دوستت دارم» تحقق نمی یابد. قبل از گفتن این جمله، هر عمل و رفتار و کلام ما در منظومه عشق قرار نمی گیرد. وقتی این جمله گفته شد آن عشق تبدیل می شود به یک حقیقت بالقوه که نقطه به نقطه در تعاملات و کنش های عاشق و معشوق به فعلیت در می آید. بنابراین، عشق یک شیء نیست؛ یک کنش انسانی است و تعهد ما به وعده ای است که در آن گزاره «دوستت دارم» رد و بدل شده است. از نظر حافظ، عشق، این چنین است. حافظ می گوید وقتی که در جواب «السْت بربّکمْ» خداوند «بلی» گفتیم، در واقع به او که معشوق ماست گفته ایم «دوستت دارم». حافظ می گوید اگر پای این عشق با خدا بایستیم، در عوض خداوند (معشوق) هم برای زندگی سعادتمند راه و راهنما نشان مان می دهد.
کتاب دیالوگ
شرکت سهامی انتشار