اگر دموکراسی و نیز توسعه منابع انسانی در مدیریت شهری و روستایی، به عنوان دو عامل از عوامل توسعه پایدار شناخته شوند، آیا شوراهای محلی، به عنوان متغیر اصلی میتوانند زیر بنای این دو عامل قرار گرفته و موجب رشد و توسعه پایدار شوند؟ در پژوهش حاضر که به شیوه مطالعه مصاحبه صورت گرفته است، با تکیه بر مستندات آماری و کارکرد کنونی شوراها، برای پاسخ به پرسش مطرح شده، مباحث قرار گرفتن شوراها در گروه توسعه، گردش نخبگان و گسترش حوزه فعالیت اجتماعی بانوان، انسجام ملی و گسترش مشارکت اقوام و ادیان با یک دیگر در داخل کشور و توسعه روابط میان ملتها در خارج کشور و ایجاد حوزه عمومی با شکل گیری شوراها، به عنوان زیرساخت دموکراسی و ظرفیت سازی اجتماعی، بررسی گردیده است. همچنین در پایان کتاب، فهرست قوانین تشکیلات شوراهای اسلامی شهر و روستا با آخرین اصلاحات، ضمیمه شده است.
کتاب شوراها و توسعه پایدار
