کتاب زیر ذره بین

اشعار جوادی در سه حوزه ی اصلی طنز، غزل و رباعی قابل رصد است؛ اما تعین و تشخص شعری او عمدتا مرهون طنز سروده های اوست. جوادی با طنز سروده ی «محکمه ی الهی» و انتشار و انفجار آن در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، یک شبه ره صد ساله طی کرد و به محبوبیتی رشک انگیز رسید؛ سروده ای که بر خوردار از مایه های سرشار از طنز الهیاتی و نگاه و بیانی جسورانه توام با شیرین کاری های ذهنی و زبانی، دیر زمانی دست به دست و دهان به دهان می گشت و سکوی پرتابی می شد برای پذیرش عام دیگر طنزهای شاعر. از شاخص ترین شگردهای ساختاری طنزهای جوادی، استفاده ی بجا از ظرفیت های معنایی- موسیقایی کلمات است در مقام قافیه؛ به گونه ای که قافیه افزون بر زنگ کلام، موجب شادی و شکفتگی ذهنی مخاطب می شود و این ممکن نمی شود مگر با استفاده از قافیه های غافلگیرکننده و عادت ستیزانه: بعد هزار تا انفجار و لرزش یه ذرّه مو نرفته لای درزش