کتاب شاماران

قبل از هر چیز خدایان نامیرا که در کوه المپ ساکن هستند، نژادی طلایی (khryseoi) از آدمیان فانی که در دورۀ کرونوس، زمانی که او فرمانروای آسمان بود؛ ساختند. دومین روز هر ماه قمری یونانی، روز مقدسی است که به (Agathos Daimon) اختصاص می یافت. آگاتوس دایمون اغلب به صورت یک مار، نمادی از شفادهندگی، یا یک مرد جوان با «کورنوکوپیا یا شاخ نعمت» دیده می شود. همچنین آن ها مانند خدایان بدون غم و اندوه قلب [آسوده دل از هر نگرانی]، به دور و رها از درد و رنج [کار شاق و شوربختی]، می زیستند: سن نومیدی بر آنان تأثیر نمی گذاشت [سالمندی فلاکت بار نیز گریبان گیرشان نبود]؛ و بی آنکه دست و پاهایشان خللی یابد، [برکنار از هر آسیب و دگرگونی]، همواره به دور از هر شر [بیماری و دردی] در سور و سرور و جشن بودند؛ و چون می مردند، گویی خواب آن ها را در ربوده بود. از هر چیز خوبی برخوردار بودند و خاک بارآور، بی دریغ میوه های بسیار می آورد و آنان با خاطری آسوده و شادمان از این فراوانی، کشتزارهای خویش بر می داشتند. از آن گاه که خاک این نسل را فروپوشاند، آن ها ارواح خالصی (δαίμονες ἁγνοὶ) که بر خاک [زمین] سکنی گزیده اند نامیده شدند، مهربان و رستگار از آسیب هستند [جان های پاکی بر خاک]، نگهبان آدمیان میرا، ملبس در غبار [ابهام] و مراقب دربارۀ قضاوت ها [فتواها و عقاید] ظالمانه؛ برای همین آن ها هر جایی را بر روی خاک پرسه می زنند، بخشندگان ثروت اند [وفور محصولات کشاورزی]، این است افتخاری شاهانه که آن ها دریافت کردند. اما آنان که ناروایی کرده، دست به کردارهای ستمگرانه زده اند، زئوس دورنگر، پسر کرونوس، آنان را کیفری سخت روا می دارد. چه بسا که به جهت آدمی نادرست که دست به گناه زده و کارهای گستاخانه کرده، سراسر شهری به رنج و سختی افتند و پسر کرونوس بر آن ها از آسمان بلاهای بزرگ با خشکسالی و به همراه آن طاعون فروفرستد تا به خواست «زئوس المپ جایگاه» همۀ مردم نابود شوند و زنانشان فرزند نیاورند و خاندانشان بر باد رود. زمانی دیگر او یا سپاه آنان و یا دیوار شهر را به تمامی فرو کوبد و حتی به کیفر آنان کشتی هایشان را در دریا نابود کند.