کتاب انگیزه های پنهان در رفتارهای آشکار

کالیفرنیا، زادگاه کوین، به دلیل داشتن گونهٔ بلندترین درخت در دنیا مشهور است: سکویای همیشه سبز یا چوب سرخ ساحلی بلندترین گونهٔ زندهٔ درخت ها در ارتفاع ۱۱۵ متری از کف جنگل ها قرار دارند. شواهدی هستند که نشان می دهند در گذشته درختان بلندتری هم به ارتفاع ۱۲۲ متر یا بیشتر در این جنگل ها وجود داشته اند. این تقریبا همان ارتفاعی است که مویینگی دیگر در آن عمل نمی کند. چنانچه ارتفاع درخت از این بیشتر باشد، نمی تواند آب را از ریشه ها به بالاترین برگ های خود منتقل کند. ازاین رو چنانچه ارتفاع این درختان کمی بیش از این بود، زیستشان ناممکن می شد. ولی ارتفاع چیزی نیست که به راحتی به دست آید، چه برای درختان چوب سرخ و چه سایر درختان. بلندا یافتن و مقاومت در مقابل باد و نیروی جاذبه مستلزم صرف نیرو و مادهٔ بسیار است؛ نیرو و ماده ای که در غیر این صورت می توانست ریشه های قوی تری ایجاد کند، رشد افقی بیشتری برای کسب نور بیشتر داشته باشد یا به امید داشتن جوانه های بیشتر تولید بذر و آنها را پخش کند. پس علت این همه سختی چیست؟ چرا درختان این همه نیرو صرف رشد عمودی می کنند؟ این به گونهٔ درخت بستگی دارد. برخی از درختان بلند می شوند تا بتوانند به شکلی کارآمدتر بذرافشانی کنند. سایر گونه ها این کار را به منظور محافظت از برگ هایشان از درخت خوران زمینی انجام می دهند، مانند درخت اقاقیا که سعی می کند از دسترس زرافه ها در امان بماند. ولی اکثر درختان بلند می شوند تا بتوانند از نور آفتاب بیشتری استفاده کنند. جنگل محیطی به شدت رقابتی است و نور خورشید در آن اندک، ولی منبعی حیاتی است. و حتی اگر شما یک سکویا، یعنی جزء بلندترین گونهٔ درختان هستید، باز هم باید نگران دریافت نور بیشتر باشید؛ چون در جنگلی قرار دارید که سایر درختان آن هم سکویا هستند