کتاب شازده کوچولو

شب اول بر ماسه ها، هزارها فرسنگ دور از آب و آبادی خوابیدم. تک افتاده تر از کشتی شکسته ای بر کلکی در اقیانوس بودم. حالا تصوّر کنید صدای طرفه و ضعیفی که با دمیدن آفتاب بیدارم کرد تا چه اندازه دور از انتظار بود. صدا گفت: - ب یزحمت... برایم گوسفندی نقاشی کن! - ببخشید؟ - برایم گوسفندی نقاشی کن... انگار که صاعقه به من زده باشد بر پا جستم. چشم هایم را مالیدم و درست نگاه کردم. آدمک نازی را دیدم سراپا غریب و عجیب که جدی براندازم می کرد.