کتاب دنیای معرکه تام گیتس

حتی با اینکه از خانه ی ما فقط چهار دقیقه تا مدرسه ام راه است، من بیشتر وقت ها دیر می رسم به مدرسه. معمولا دلیلش این است که من و درک (بهترین دوستم و همسایه ی دیوار به دیوارمان) سر راه مدرسه کمی (خب، کلی) «گپ» می زنیم. بعضی وقت ها دلیلش این است که حواس من پرت می شود به آدامس های میوه ای و ویفرهای کاراملی مغازه. هر از گاهی هم دلیلش این است که من یک کوه کارهای خیلی مهم تر دارم.

من تام گیتس هستم. وقتی معلمم به من چشم غره نمی رود، دوست دارم نقاشی بکشم و روش های تازه ای برای اذیت دلیا پیدا کنم. معلم های من فکر می کنند خیلی زود حواسم پرت می شود و تمرکز ندارم. به نظرم کم لطفی می کنند، چون همین حالا به شدت روی بیسکوییتی که می خواهم اول از همه بخورم تمرکز کرده ام.

مثلا امروز صبح (اولین روز مدرسه بعد از تعطیلات) این کارها را انجام می دهم: بیدار می شوم. موسیقی گوش می کنم. گیتار می زنم. از جایم بلند می شوم (خیلی شل شلی). دنبال لنگه جورابم می گردم. دنبال لباس هام می گردم. باز هم گیتار می زنم. یادم می افتد «تکلیف تعطیلات» را انجام نداده ام.