کتاب «فراسوی مه» به موضوع برآمدن بابیت و طاهره قرةالعین می پردازد. در بخشی از کتاب آمده است:
" منابع خبری روشن میسازند چند سالی پس از تولد شیخ احمد احسانی، موضوع ظهور آرای وهابیان در سطح حوزه علمیه شیعی نجف اشرف برای نخستین بار مطرح شد. با این همه آگاهی از چگونگی واکنش علما و شخصیتهای مذهب تشیع آن دوران نسبت به پدیده «وهابیت» به ویژه در نخستین برهه از حیات این قرائت از اسلام ناکافی و محدود است. شاید بتوان تصور نمود اگرچه محیط شیعی همچون سایر قلمرو دنیای اسلام - که به مذاهب چهارگانه اهل سنت تمسک داشتند - با نگرانی نسبت به این دعوت از نجد توجه نشان داد ولی فقط اخبار مرتبط به آن را پی گرفت و هیچ نظریه و فتوایی نداد در حقیقت به رغم رویکردی که قرائت شیخ محمد بن عبدالوهاب از اسلام داشت طی دوران نخستین کنشگری وی مواجهه ای با آرای او از سوی طبقه علمای اسلام دنیای اهل سنت و چه تشیع صورت نپذیرفت. آن زمان فقط «سیاست باب عالی بود که به دلیل تهدید کیان سلطنت و مفهوم خلافتی که سلاطین عثمانی در سر می پروراندند و مشروعیتش را در کا پیوستگی و استیلا بر سرزمین وحی در حجاز می دانستند برابر پدیدۀ وهابیت از خود واکنش نشان داد"
کتاب فراسوی مه
اطلاعات
