کتاب تدوینگر از نگاه تدوینگر

فکر می کنم بهترین حس یک تدوینگر، حس تجسمی اوست که داستان را با تصاویری که در اختیار دارد، به پیش می برد. مقیاسی وجود ندارد که بگوییم: «کوتاه ترین نمای چهره ای که می تونیم داشته باشیم، دو فیت و سه قابه»؛ نه، کاملا حسی است. تماشاگران امروزی خیلی آگاهند. آن ها یک تصویر کوتاه را روی پرده می گیرند و در ذهن خود ثبت و درک می کنند. قدیم ها وقتی می خواستیم از صحنه ای به صحنه ی بعدی برویم، مجبور می شدیم از دیزالوهای طولانی استفاده کنیم که بگوییم روز گذشت و این صحنه ی بعدی است و زمان گذشته است. اکنون می توانیم از مکانی به بعدی قطع کنیم. یکی از روش هایی که دوست دارم، تمام کردن صحنه با یک نمای طولانی و بعد قطع به نمای چهره ی شخص است که الزاما در صحنه ی قبل نبوده است. شخص شروع به صحبت می کند، بعد به نمایی طولانی قطع می کنم که توجه تماشاگر را به مکان او جلب کنم. تماشاگران با آن تغییر، غافلگیر می شوند، آن را می پذیرند و ناگهان می گویند: «آهان گرفتیم!»