کتاب اندیشه‏ سیاسی ‏اسلام‏ در سده های میانه

اسلام آخرین دین بزرگ جهانی است. اگرچه عربستان گهواره و سرچشمۀ این دین می‌باشد، اما الهیات آن تا حد زیادی وام‌دار یهودیت و مسیحیت است و شیوۀ زندگی آن در حول قانونی فراگیر و جهان شمول مرکزیت یافته ‌است. اسلام از همان بدو ظهور در صحرای عرب به جهان اطراف اعراف نظر داشت. شور و شوق مذهبی، همراه با قوت نیروی اسلام، موجب پیروزی آن بر بسیاری از ممالک و ملل دارای فرهنگ، تمدن، عقاید و سنن متفاوت شد. اسلام با مردم ادیان دیگر و سرزمین‌های مختلف سازگاری نشان داد. سازگاری و انطباق متقابل به نتیجۀ شگفت آوری منجر شد که شکوفایی تمدن اسلامی بود. اسلام شیوه‌ای از حیات دینی است که عناصر مختلف آن به واسطۀ اعتقاد مشترک به خداوند و پیامبرش در مجموع از چشم‌انداز واحدی برخوردارند. زندگی نمونۀ پیامبر، سنت ایشان و حدیث، که با قرآن در هم آمیخته شده، در مجموع منابع سه گانۀ شریعت را تشکیل می دهند. این قانون تمام مسلمانان را با ملیت‌های گوناگون متحد می‌سازد و این شریعت ستون فقرات اسلام، یا به بیان دقیق تر، اسلام سنی یا ارتودکس را تشکیل می‌دهد. اندیشۀ سیاسی اسلام در سده‌های میانه، قدرت اسلام را در گسترش نظام و نظریۀ خاص خود و ارتباط آن با نظام‌ها، نظریه‌ها و عقایدی که برای مسلمانان جنبۀ بیرونی داشت، نشان می‌دهد. اندیشۀ سیاسی در وهلۀ اول بر حول خلافت می‌چرخد و در واقع نظریۀ خلافت، خاستگاه و غایت آن را تشکیل می‌دهد.