آنچه در این کتاب ،آمده چهارده مقاله دربارۀ مولانا و شمس است. وجه مشترک در شیوۀ تألیف ،مقالات کثرت استشهاد به آثار آن دو است. امروزه استناد به نظریات و دیدگاه های دیگران برای تبیین جهان بینی یا عرفان مولانا، به قدری رایج شده است که خواننده اصل مطلب را گم می کند و مولانای قرن هفتمی را در میان انبوه ارجاعات نامفهوم به آثار نظریه پردازان غربی قرن بیستمی باز نمی شناسد به گمانم هنوز کوشش برای معرفی اندیشه و ادب و هنر مولانا از طریق نقل ابیات و عبارت هایی از آثار خود او، مطمئن ترین راه مولوی پژوهی است.
با وجود انتشار کتاب ها و مقالات متعدّد مربوط به مولانا در دو دهه اخیر شاید بازنشر این چند مقالۀ متوسط کاری زاید به نظر برسد ولی اگر روزی قرار باشد مجموعهٔ تحقیقات و مطالعات مربوط به مولانا در کتابخانه ای اختصاصی فراهم آید، هر کتابی در آن جای خود را خواهد داشت و نیازی از مولانا پژوهی را برطرف خواهد کرد.همچنین انتشار عمومی این قبیل نوشته ها و بازخورد خوانندگان و منتقدان در قبال آن نویسنده را به ضعف ها و سوء فهم های خود واقف می کند و به بازبینی در تصوّرات و تصدیقات خود وا می دارد.
کتاب در هوای آفتاب
آیدین
