دکتر فریده مهدوی دامغانی روز ۲۸ تیر ۱۳۴۲ در خانواده ای دانشمند در تهران چشم به دنیا گشود. بی تردید دانش و بینش پدرش، احمد مهدوی دامغانی، بر مشی وی در زندگی تأثیر عمیق و بسزایی داشته است. وی می گوید:«کتابخوانی را از هفت سالگی به صورت جدّی و با نظارت پدرم آغاز کردم، به طوری که به یاد دارم که «جنگ و صلح»، «بلندی های بادگیر» و «جین ایر» را در نه سالگی خواندم. با آثار هوگو، فئودور داستایفکی، تولستوی، دیکنز و تاماس هاردی، تا پیش از دوازده سیزده سالگی کاملا آشنا بودم و «کمدی الهی» دانته را برای نخستین بار، در چهارده سالگی و به زبان فرانسوی خواندم».او تحصیلات عالی خود را در اروپا ادامه داده و دارای درجهٔ دکتری در زمینهٔ مطالعات ادبیات اروپای قرون وسطی است. دکتر فریده مهدوی علاوه بر زبان فارسی، بر زبان های انگلیسی، فرانسه، ایتالیایی و اسپانیایی مسلط است؛ او همچنین به زبان لاتین هم آشنایی دارد و تاکنون موفق به ترجمهٔ بیش از ششصد و اندی کتاب، در زمینهٔ ادبیات کلاسیک و میراث دینی و ادبی جهان و نیز آثار مهم عرفانی جهان گردیده است.وی در روز دوم مردادماه سال ۱۳۸۵ مصادف با ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۶، در شهر راونا واقع در ایالت امیلیارمانیا، با حضور جمعی از مسئولان سیاسی و فرهنگی ایتالیا، نشان «کمن داتره» را که بالاترین نشان لیاقت در این کشور است، از ریاست جمهوری ایتالیا دریافت کرد. او نخستین غیر ایتالیایی است که موفق به کسب این نشان ارزشمند گردیده است. وی تا امروز موفق به دریافت چهل جایزهٔ ملی و بین المللی شده است.در انتخاب ترجمه هایی که انجام می دهد همواره درصدد بوده آثاری را ترجمه کند که همراه با پیام الهی و معنوی باشند از اینرو هیچ کدام از نویسندگان آثارش بدون اعتقادات دینی نمی باشند.همچنین در چگونگی انجام ترجمه شیوه خاصی را دنبال نمی کند و تلاش می کند که با دقت، روشنی، ظرافت و نهایت امانت متن را به زبان دوم برگرداند؛ و عقیده دارد ترجمه ای که همزمان از نظر زیبایی شناسی و سبک نگارش، بسیار مطابق با متن اصلی، و نیز بسیار خوشایند چشم و گوش و دل و روح و جان بوده بطوریکه مترجم برای ترجمه اش حس لذت و مشقت را چشیده ترجمه خوبی است».