ایرج ضیایی شاعر متولد سال 13218 ، جزو آن دسته شاعرانی است که بر خلاف روند شعر موسوم به دهه هفتاد رفتار کرد. به تعبیری اگر در دهه هفتاد بسیاری از شاعران متأثر از تئوری‌ها و جریان‌های کارگاهی ادبی اقدام به مونتاژ شعر کردند او اما اسیرهای و هوی این جریان‌ها نشده و قائم به ذات ماند و شعر نوشت و با توجه به تجربیاتی که از سال‌ها 50 در عرصه شعر داشت، توانست وضعیت دیگری از شعر را به نام «شعر اشیاء» به مخاطبان حوزه ادبیات معرفی کند. درباره شعرهای ضیایی باید گفت:مهم‌ترین خصیصه شعر او تشخص بخشیدن به اشیاء است. باور کردن اشیاء و نا مقدس نشان دادن آنها از جمله رویکردهای متفاوت این شاعر می‌تواند باشد. او اعتقاد دارد اشیاء را بیش از پیش باید باور کرد اما دل به آنها نباید بست.
