رقیه کبیری متولد ۱۳۴۱ در خوی، رمان‌نویس، داستان‌نویس و شاعر ایرانی از منطقه آذربایجان است. رقیه کبیری که تاکنون بیش از ۱۹ اثر به چاپ رسانیده، بیشتر آثار خود را به زبان ترکی آذربایجانی نوشته است. سه کتاب «اوره‌ییم آغرییر، ائویم و مر آغاجی‌نین کهربا گوزلری» از او توسط انتشارات قانون در کشور جمهوری آذربایجان هم به چاپ رسیده است. بنابر اتوگرافی نویسنده، اولین اثر به چاپ رسیده وی داستانی تحت عنوان «کاسکت» بوده که در نشریه دیلماج چاپ شده‌است. او در کنار اولین داستان کوتاه خود دومقاله را هم به چاپ می‌رساند یکی «زنان سایه نشین» که در مورد زنان مبتلا به ایدز بوده و دیگری «آتشی که باید زودتر خاموش می شد» نام داشت که به مساله خودسوزی زنان می پرداخت (شماره پیاپی ۳۰-۳۱ (اسفند ۱۳۸۵ و فروردین ۱۳۸۶) تاریخ انتشار: ۱۳۸۵/۱۲/۱۵). مقاله دیگری در همان سال‌ها از او در روزنامه خراسان هم در مورد افراد مبتلا به جذام به چاپ می‌رسد. علاقه و پرداخت هم زمان رقیه کبیری به مسائل اجتماعی در کنار داستان و رمان بعدها با یک دیگر تلفیق شده سبب خلق رمان‌های اجتماعی شد. اگرچه پرداخت به مسائل اجتماعی به صورت مستقل هرگز از زندگی او از بین نرفت. رقیه کبیری همچنین اولین سفرنامه‌نویس آذربایجانی است. اولین سفرنامه او تحت عنوان «ساچاقدان آسیلمیش اژدها» مربوط به سفر او به کشور چین و «ازبکستان سفرنامه سی» در مورد کشور ازبکستان نوشته شده‌است.
