پرویز خرسند نویسنده، روزنامه‌نگار و یکی چهره‌های فرهنگی اهل ایران، متولد ۱۳۱۹ از مشهد است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، نخستین سردبیر هفته‌نامه سروش بود. او از دوستان نزدیک علی شریعتی و ویراستار آثار او در سال ۱۳۵۰ بود. شریعتی در یکی از آثارش، تحت عنوان «نامه دکتر به پرویز خرسند» از او به نیکی یاد کرده‌است. وی سال‌ها ویراستاری و سردبیری آثار و نشریات حسینیه ارشاد را بر عهده داشت و به دلیل نوشته‌ها و سخنرانی‌هایش در دوران پهلوی زندانی بود. او روزنامه‌نگاری و نویسندگی را در دوران نوجوانی در دهه ۳۰ آغاز کرد. بعدها در مشهد به کانون نشر حقایق (کانون استاد محمد تقی شریعتی) پیوست. وی در سال ۱۳۴۱ تحت تعقیب قرار گرفت و به یک روستا گریخت. در آنجا دو کتاب «آنجا که حق پیروز است» (با مقدمه حکیمی) و «مرثیه‌ای که ناسروده ماند» (با مقدمه محمد تقی شریعتی) را نوشت. او به دانشگاه فردوسی مشهد رفت و با نگارش مقاله‌های ادبی و انقلابی بازداشت و زندانی شد. در همین زمان کتاب «برزیگران دشت خون» را نوشت. وی بعد از تعطیلی حسینیه ارشاد، به بنیاد شاهنامه رفت و زیر نظر جلال‌الدین همایی به کار مشغول شد.
