حجت الاسلام و المسلمین رجبعلی (احمد) زمانی در سال ۱۳۴۸ پس از شرکت و قبولی در امتحانات عمومی حوزه علمیه مشهد که تحت سرپرستی مرحوم آیت الله العظمی میلانی برگزار میگردید، در مدرسه معظم له مشغول به تحصیل شد و سطوح اولیه حوزه را به مدت پنج سال در محضر اساتیدی همچون حجج اسلام نجفی، اسلامی، نقیبی، بنی هاشم (ره) و اختری گذراند. سپس دروس سطح عالی حوزه همچون مکاسب و رسائل را در خدمت اساتید گرانقدر حجج اسلام آهنیان، محسنی، محقق و آیت الله رضازاده و فلسفی (ره) تلمذ کرده و پس از آن در سال ۱۳۵۴ عازم قم گردید تا از محضر اساتید حوزه علمیه قم استفاده کند. در قم رسائل و مکاسب را در نزد آیت الله سید ابوالفضل موسوی تبریزی و آیت الله پایانی ادامه داده و کفایه و بخش پایانی مکاسب را خدمت مرحوم آیت الله العظمی فاضل لنکرانی و آیت الله ستوده شاگردی نمود. همچنین در این سالها دروس فلسفه و کلام (اسفار – منظومه) و تفسیر را در نزد آقایان: آیت الله جوادی آملی، حسن زاده آملی، مشکینی و انصاری فرا گرفت و در درس رجال آیت الله شبیری زنجانی نیز شرکت می‌نمود. ایشان از حدود سال ۱۳۵۶ دروس خارج فقه و اصول را در محضر آیات عظام: فاضل لنکرانی، شیخ جواد تبریزی، منتظری و وحید خراسانی آغاز و سالها در خدمت آن اساتید بزرگوار شاگردی نمود. در این مدت ایشان در کنار آموختن، آموزش را فراموش نکرد و در مدرسه دارالشفاء، فیضیه و حجتیه به تدریس معالم الاصول، مختصر المعانی، اصول مظفر و ادبیات عرب پرداخت. حجت الاسلام و المسلمین زمانی در بین سالهای ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۹ برای نشر فرهنگ اسلامی به کشور سوریه سفر کرد و در حوزه علمیه زینبیه به تدریس رسائل، مکاسب و بدایه الحکمه به زبان عربی برای طلابی از کشورهای عراق، بحرین، لبنان، مصر، پاکستان، افغانستان و نیجریه همّت نمود.
