رضا حامی‌پور متولد 1331 اهواز دبیر بازنشسته است و به گفته خودش با شعر از زمانی که می‌دید پدرش شاهنامه می‌خواند آشنا شده است. کمی دیر به فکر چاپ شعرهایش در قالب کتاب و مجموعه افتاد اما پیش‌تر هم بیکار ننشسته و شعرهایش را در نشریات سال‌های دور و نزدیک ادبی به چاپ رسانده است. 
می‌گوید که نبود زمان و مکان خاص در شعرهایش وجه تمایز او با دیگر شاعران است. معتقد است همین ویژگی باعث می‌شود تا شعرهایش به راحتی ترجمه شوند و مخاطب خاص و محدودی نداشته باشند.