محمد سعید بن محمد مفید قمی معروف به قاضی سعید قمی (۱۰۷۱–۱۰۱۲ خورشیدی) فیلسوف، مجتهد، مرجع تقلید شیعه و محدث قرن دوازدهم هجری بود. وی یکی از فیلسوفان مکتب قم است. وی در قم زاده شد. پدر وی، محمد فقیه قمی، نیز حکیم بود. زمانی که قاضی جوان بود دوران اولیه تحصیل را در قم سپری کرد. وی در دوران صفوی زندگی می‌کرد و طبیب شخصی شاه عباس صفوی بود. وی با عنوان حکیم کوچک نامبردار است. از آن جا که در قم بعنوان قاضی کار می‌کرد به اسم قاضی مشهور شد. پدر وی به او طب و فلسفه یاد داد. او شاگرد تعدادی از شاگردان ملاصدرا بود. در حکمت شاگرد ملا رجب‌علی تبریزی و در علوم دینی و حقیقی شاگرد ملا محسن فیض کاشانی بود. استاد دیگر وی عبدالرزاق لاهیجی بود.
