از زمانی که اولین کتاب، ایزابل بروژ رو در اتاق انتظار پزشک خوندم تا غروب 3 آذر 1401 که با خوندن خبر آسمانی شدنش در سایتهای خبری گریه گرفت کمتر از 10 سال شد. نوشته هاش سرشار از لطافت، احساس و عشقی عمدتاً کودکانه، پاکی، طبیعت و زیبایی ست. در سایتهای اینترنتی نوشتن او آهنگین نوشته طوری که نه نثر کامل حس میکنی نه شعر رو. به عبارتی شاید معادل ثر مسجع خودمون. این وجه از آثار رو من خواننده ایرانی از ترجمه متوجه نمیشم، با این حال عاشق لحن وکلام سرشار از معصومیتش هستم.