غلامرضا معصومی، پژوهشگر و کارشناس آثار تاریخی و باستانی ایران، فروردین ماه سال۱۳۱۷ در جزین -همدان متولد شد. دوران کودکی را تا ۶سالگی در مکتبخانه به آموختن قرآن کریم صرف کرد، ضمن این که کتاب «نساب الصبیان» را خوانده و اشعار آن را حفظ کرده بود. او پس از این دوره وارد دبستان کمال شهر تاریخی همدان شد. سپس به مدرسه علمیه و دبیرستان سینا رفت و کلاس پنجم را در آنجا گذراند. مدرک دیپلم خود را در سال۱۳۳۴ از دبیرستان دارالفنون تهران گرفت. بلافاصله در کنکور دانشگاه شرکت کرد و در رشته باستانشناسی، حقوق و زبان انگلیسی پذیرفته شد. به دلیل علاقه بسیار به آثار باستانی و بناهای تاریخی، رشته باستانشناسی را انتخاب کرد و مشغول تحصیل شد. او تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در سال۱۳۳۸ به پایان رساند و در اداره هنرهای زیبای وقت استخدام شد و در این هنگام مدرک کارشناسیارشد خود را در رشته باستانشناسی گرفت. در این اداره با سفر به مناطق مختلف ایران با تحقیق درباره فرهنگها و سنتهای مردم هر منطقه، پژوهشی در حوزه مردمشناسی و فولکلور انجام داد. حاصل این فعالیتها و سفرها چاپ مقالههایی در اینباره در مجلههای دانشمند دنیای علم و بررسیهای تاریخی بود، که بعدها در خارج از ایران این پژوهشها را زیر نظر دکتر صادقکیا، استاد زبان پهلوی دانشگاه تهران، درباره گویشهای مردم کامل کرد. معصومی مدرک دکترای افتخاری خود را از یکی از دانشگاههای خارج از کشور دریافت کرده است.
