محمد حسن حائری قزوینی (۱۲۹۶ق ـ ۱۳۸۰ق) فقیه و متکلم امامی قرن چهاردهم است.سید محمدحسن حائری در ۱۲۹۶ق در کربلا به دنیا آمد.جد پدری اش، سید محمدباقر موسوی قزوینی، ملقب به معلم السلطان و جد مادری او سید علی طباطبایی، صاحب کتاب ریاض المسائل، است.حسن حائری در کربلا مقدمات علوم دینی را فراگرفت و در ۲۳ سالگی برای ادامه تحصیل به نجف رفت و نزد استادانی چون آخوند محمدکاظم خراسانی و سید محمدکاظم طباطبایی یزدی درس خواند.در ۱۳۳۰ق یک سال پس از درگذشت آخوند خراسانی، به سامرا نقل مکان کرد و از شاگردان میرزا محمدتقی شیرازی شد. حائری پس از سه سال اقامت در سامرا، با آغاز جنگ جهانی اول و آشفتگی اوضاع سیاسی عراق و اشغال بخش هایی از آن به دست انگلیسی ها، به کربلا بازگشت و تا پایان عمر در آنجا به تدریس و تألیف و تحقیق پرداخت.
