عبدالقهار عاصی (زاده ۱۲ آوریل ۱۹۵۶ – درگذشته ۲۸ سپتامبر ۱۹۹۴) از شاعران نسل نوین افغانستان در دهه ۱۳۶۰ و اوایل دهه ۱۳۷۰ خورشیدی بود. عاصی شاعری بود نوگرا و کلیشه شکن، ولی در قالبهای کهن نیز میسرود. او طبق عهدی که با خود داشت هر سال، یک کتاب شعر به انتشار رساند. شعرهای او به مسایل افغانستان و عشق میپردازند.آثار وی شامل:خودزندگینامه آغاز یک پایان (زمان سقوط کابل به دست مجاهدین و جنگ داخلی افغانستان) مجموعه اشعار: مقامه گل سوری لالایی برای ملیمه دیوان عاشقانه باغ غزل من و غم من تنها ولی همیشه از جزیره خون از آتش از بریشم