علی رفیعی علامَرودشتی (زاده ۲ اردیبهشت ۱۳۳۰ – درگذشته ۵ تیر ۱۴۰۲) نویسنده، کتابشناس، مصحح و محقق در حوزه فقه و اصول، علوم حدیث، رجال، تاریخ و تراجم و عضو دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود. وی دوران مکتب و ابتدایی را در علامرودشت گذارند و سپس برای ادامه تحصیل به شهرهای شیراز و نجف مهاجرت کرد. در سال ۱۳۵۰ به ایران بازگشته و در حوزه علمیه قم زیر نظر آیتالله اصفهانی، آیتالله گلپایگانی، مرعشی نجفی و وحید خراسانی، اصول فقه، تفسیر و کلام را فراگرفت. علی رفیعی علامرودشتی سالهای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در زادگاهش، مبارزاتی علیه رژیم پهلوی داشته و چندین بار توسط ساواک دستگیر شد. وی بعد از انقلاب به کار تدریس در دانشگاه و تربیت معلم مشغول شد و در کنار تدریس به کار تحقیق و پژوهش پرداخت و آثار زیادی را تألیف کرد. بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، دائرةالمعارف تشیع، کتابخانه آیتالله مرعشی نجفی، مرکز دائرةالمعارف اسلام ترکیه، دائرةالمعارف فلسطین، دائرةالمعارف ادب فارسی، مرکز دارالحدیث، مرکز دائرةالمعارف امام خمینی و مرکز ترجمه قرآن از مراکزی هستند که وی در امور پژوهشی با آنها همکاری داشتهاست.