ابن غانم، در حدود سال ۶۲۸ ق، در بیت‌المقدس تولد یافت. در مبادی احوال، قرآن آموخت و آنگاه به فراگیری دانش‌های زمان خود پرداخت. با اندیشه‌های صوفیانۀ جد خود، غانم بن علی ( ۶۳۲ ق)، از مشایخ صوفیه خانقاه صلاحیّه در بیت‌المقدس، باب الفت گشود و زمینه‌های ورود خود را به ساحت وعظ و ارشاد فراهم کرد. با برگزاری مجالس متعدد، آوازه یافت و به شهرت رسید. پس از مدتی، زادگاه خود را به قصد مصر ترک گفت و در قاهره رحل اقامت افکند و در آنجا نیز مجالس وعظ و خطابه برگزار کرد و مورد احترام خواص و عوام قرار گرفت. او تا سرانجام عمر، در قاهره زیست و در همانجا از پرتگاهی افتاد و به سال ۶۷۸ ق در گذشت و در گورستان باب‌النصر، روی در نقاب خاک کشید.
