محمدعلی خالدی(متولد 1300 ش برابر با 1340 ق، در شهرستان بندرلنگه در استان هرمزگان) مشهور به سلطان العلماء، از عالمان و شخصیت‌های تقریب‌گرای بزرگ دینی اهل‌سنت ایران است که علاوه بر تحصیلات حوزوری، تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه الازهر مصر به پایان رسانده است. تدریس در مدرسۀ علوم دینی سلطان العلماء (رحمانیه سابق)، بندرلنگه و همچنین مدیریت این مدرسه بعد از پدرش، از جمله فعالیت‌های ایشان به‌شمار می‌آید وی آثاری همچون: صفوه‌العرفان في تفسیر القرآن، غایه‌المأمول في سیرة حضره الرسول (صلی‌الله علیه وسلم)، الاحتفاء و الابتهاج بالاسراء و المعراج، عقوبت تارک الصلاه، در کارنامۀ علمی خود دارد. همچنین احداث و راه‌اندازی کارها و پروژه‌های عام‌المنفعه از قبیل: مسجد، مدرسه، دانشکده، درمانگاه و مکتب‌خانه از فعالیت‌های فرهنگی وی محسوب می‌شود. او سرانجام در 25 تیر ماه 1403 ش در امارات متحده عربی درگذشت.
