اگر به پیشینهی کار فلسفی دقت کنیم ، متوجه خواهیم شـد که فیلسوفان فراوانی در جریان کار فکری خود از مرحله های گوناگون و حتی متضادی گذشته اند ، و بعضی از آنها خود متوجه این نکته بودند . گردش های فکری برخی از فیلسوفان نیز موضوع شرحهای بعدی قرار گرفتند ، و شـارحـانی بـرای بهتر فهمیده شدن اندیشههای فیلسوفی ، کار او را به دوره هایی تقسیم کردند . چنان که امروز از مکالمه های آغازین ، میانی ، و پسین افلاطون یاد می شود . این نکته ، در خود نشان می دهد که قبول وحدت فکری یک فیلسوف تا چه حد مشکل ساز است . ما در مورد هر فیلسوفی با دگرگونی هایی در مسائل و روش هـای کـار فلسفی او ، و حتی تفاوتهایی در اهداف او روبرو می شویم . بی معنا خواهد بود که از یک شخص که همه ی عمر یک سان اندیشیده حرف بزنیم . به مراحلی که مفسران آثار فلسفی ، بـه شـکـل های مختلف ، در مـورد کـار فـکـری برخی از اندیش مندان قائل شده اند ، توجه کنیم . هیچ جای شگفتی نیست که شارحی میان ویتگنشتاین نویسنده ی رساله ی منطقی-فلسفی ، با ویتگنشتاین نویسندهی پژوهش های فلسفی ، تفاوت قائل شود . سخن حتی از دو مرحله ی کار فکری فلسفی واحدی نیست. مساله بر سر دو تلقی متفاوت است.
ببینید این کتاب هیچ وقت قرار نیست از پروژه فکری متأخر هایدگر به شما چیزی بده. این کتاب به درد این میخوره که شما با هایدگر متاخر کاملا آشنا باشید بعد برید ببنید که مثلا نظر هایدگر درباره نیهیلیسم و اختلافش با نیچه چیه؟ یا مثلاً زبان تو اندیشه متأخر هایدگر چه جایگاهی داره. این کتاب بهتره بگیم که مجموعه مقالات درباره مفاهیم مختلف تو اندیشه متأخر هایدگره که برای آشنایی اولیه اصلا مناسب نیست. حجم کار بابک احمدی ستودیدنیه اما بر خلاف ادعای کتاب، کتابی نیست که به درد همه بخوره. شاید فقط به درد کسایی بخوره که تخصصی رو هایدگر پژوهش میکنن.