کتاب من سهراب سپهری هستم: اتاق آبی

مجموعه کودکی نامداران یک صد سال اخیر ایران یک مجموعه 10 جلدی است که به معرفی 10 چهره نامدار ایرانی در عرصه هنر، ادبیات و فرهنگ پرداخته است. داستان‌هایی که با شخصیت‌پردازی مناسب و تصویرسازی جذاب، نوجوانان را به فضای زندگی این چهره‌ها در قرن گذشته نزدیک می‌کند.
مصطفی چمران (مرد روزهای سخت)، علی شریعتی (مردی از کویر)، پروین اعتصامی (بانوی شعر فارسی)، جلال آل‌احمد (خانه پدری)، سهراب سپهری (اتاق آبی)، طاهره صفارزاده (کودک قرن)، عباس کیارستمی (گندمزارهای من). علی حاتمی (شاعر سینما)، آیت‌الله محمدتقی بهجت (العبد) و علی‌اکبر صنعتی (مردی از جنس مس و خاک) ۱۰ چهره نامداری هستند که در اولین گروه از مجموعه نامداران کودک به نوجوانان می‌شوند.
کتاب «من سهراب سپهری هستم» برشی کوتاه از زندگی سهراب سپهری است. این کتاب روایتی مصور است که به فضا و حس و حال سهراب در دوران کودکی پرداخته است.
سهراب سپهری شاعر و نقاش مشهور کاشانی است. دوره کودکی‌اش در کاشان گذشت. دوره شش ساله ابتدایی را در دبستان خیام گذرانید. او دانش‌آموز منضبطی بود. خط خوشی داشت و از همان کودکی شعر هم می‌گفت. روزی به دلیل کشیدن نقاشی از معلمش کتک خورد. سهراب در کتاب اتاق آبی(خودرندگینامه سهراب سپهری) می‌نویسد: «کتاب من باز بود. چیزی نمی‌خواندم. دفترچه‌ام را روی کتاب باز کرده بودم. و نقاشی می‌کردم. درخت را تمام کرده بودم. رفتم بالای کوه یک تکه ابر نشان بدهم، داشتم یک تکه ابر می‌کشیدم، رسیده بودم به کوه، که باران ضربه بر سرم فرود آمد. فریاد معلم بلند بود: کودن، همه درس‌هایت خوب است، عیب تو این است که نقاشی می‌کنی. کاش زنده بود و می‌دید که ههموز این عیب را دارم. تازه نقاشی هنر است. هنر نفی عیب است. و نمی‌توان به کسی گفت عیب تو این است که هنر داری. جرات داشتن به او بگویم کودن که نمی‌تواند همه درس‌هایش خوب باشد؟»
سپهری در سال‌های کودکی شعر هم می‌گفت: یک روز که به دلیل بیماری در خانه مانده بود و مدرسه نرفته بود، با ذهن کودکانه‌اش نوشت:
«زجمعه تا سه‌شنبه خفته نالان
نکردم هیچ یادی از دبستان
ز درد دل شب و روزم گرفتار
ندارم یک دمی از درد، ارام»