جاذبۀ عشق بسیار نیرومند است و هیچ چیز قادر نیست در برابر آن مقاومت کند، امّا سخن این است که وقتی عاشق به معشوق توجه دارد و به سمت او می رود، آیا از عشق معشوقش آگاه است یا خیر؟ اگر فرض کنیم آگاه نیست، یعنی معشوقش را نمی شناسد و قدر او را نمی داند. بنابراین، عشق جهت نخواهد داشت و کششی کور است که البته در این صورت، عشق نیست، فقط جاذبه است. در عالم، جاذبه های زیادی مثل مغناطیس وجود دارد، امّا عشق نیستند. عشق نیرومندترین جاذبۀ هستی است، اما کششی است با آگاهی. در این جاذبه، درایت و خرد وجود دارد و آگاهی و خرد و درایت از ویژگی های عقل است. بنابراین، انسان عاقل است که عاشق می شود.