کتاب عاشقانه ای در منهتن

کتاب «عاشقانه‌ای در منهتن» اثر جویس کارول اوتس، مجموعه‌ای استادانه از ۷ داستان غنی از نظر روان‌شناختی است که در سه بخش موضوعی دسته‌بندی شده‌اند. هر بخش، با دقت و ظرافت، به بررسی خیانت، گناه، ابهام اخلاقی و خشونت‌های عاطفی پنهان در پس ظاهر زندگی‌های روزمره می‌پردازد. اوتس مرزهای میان وفاداری و فریب، صمیمیت و بیگانگی را بررسی می‌کند و اغلب، خطوط میان قربانی و مجرم را محو می‌سازد. شخصیت‌های او درگیر کشمکش با گذشته، خاطرات ناپایدار و انتظارات دیگران‌اند؛ و در این میان، عشق، حافظه و خودفریبی می‌توانند هم به ابزار رستگاری بدل شوند و هم به اسباب ویرانی. یکی از به‌یادماندنی‌ترین داستان‌های این مجموعه، «عاشقانه‌ای در منهتن» است؛ داستانی تکان‌دهنده درباره قدرت و دستکاری در روابط.
در «عاشقانه‌ای در منهتن»، اوتس توهم صمیمیت میان دو دوست دانشگاهی را که در نیویورک دوباره به هم می‌پیوندند، موشکافی می‌کند. آنچه در ابتدا دیداری نوستالژیک می‌نماید، به‌تدریج به بازی‌ای آزاردهنده از قدرت و سلطه تبدیل می‌شود. تصویر ایده‌آل راوی از دوستی گذشته‌شان با سردی و بی‌تفاوتی زن دیگر در تضاد است و رفته‌رفته تنش‌های فروخورده و نارضایتی‌های ناگفته را آشکار می‌کند. در زیر سطح، کاوشی تلخ در باب سلطه‌جویی عاطفی، حسادت و ازبین‌رفتن مرزهای فردی شکل می‌گیرد. اوتس با مهارتی کم‌نظیر، تنهایی زندگی شهری و بازنویسی خودخواسته‌ی گذشته را ترسیم می‌کند-همه در سایه‌ی نورهای بی‌تفاوت منهتن.
اوتس در این داستان‌ها همچنان استادانه به روان انسان چنگ می‌زند، از آن زاویه‌هایی که معمولا از آن روی برمی‌گردانیم: لحظات بی‌رحمی نهانی، میل‌های سرکوب‌شده، خشونت‌های پوشیده در عشق، و رابطه‌هایی که همزمان زخم می‌زنند و التیام می‌بخشند. زبان اوتس، همان‌طور که از او انتظار می‌رود، صریح، بی‌رحم و در عین حال شاعرانه است. نثر او با ریتمی نفس‌گیر، ذهن خواننده را اسیر می‌کند و به اعماق تاریکی‌های وجود انسانی می‌برد. صمیمیت روایت‌ها گاه آن‌قدر نفس‌گیر است که حس می‌کنیم داریم در اعترافات شخصی نویسنده سرک می‌کشیم، نه در یک داستان ساختگی.
«عاشقانه‌ای در منهتن» اثری‌ست درباره‌ی مرزهایی که در ذهن ما کشیده شده‌اند - و این‌که چگونه در خلوت تجربه، آن مرزها می‌لغزند. اوتس در این مجموعه بار دیگر ثابت می‌کند که در نوشتن درباره‌ی تنش‌های پنهان درون انسان، همدلی و بی‌رحمی را در یک تراز نگه می‌دارد. این کتاب نه تنها بازتاب گناهان کوچک و بزرگی است که در زندگی روزمره ما تنیده شده‌اند، بلکه ما را مجبور می‌کند بپرسیم: آیا گناه همیشه با عمل تعریف می‌شود، یا گاهی تنها با فکر کردن به آن؟