«جزیره‌ای برای تبعید کاغذپارهها» مجموعه داستانی شامل سیزده داستان کوتاه است. مجید تیموری سعی کرده است داستان‌هایی مدرن بنویسد. روایت داستان‌ها خطی نیست بنابراین توالی زمانی در آن‌ها وجود ندارد و رخدادهای داستان در زمان‌ها و مکان‌هایی رخ می‌دهد که نظمی معمول ندارند، آن‌طور که خواننده انتظار دارد. با انتخاب زاویه دید دوم شخص که کمتر از آن استفاده می‌شود، نویسنده کوشیده است به روایتی مدرن برسد. در این داستان‌ها حتی چرخش زاویه دید هم وجود دارد که معمولا در داستان کوتاه کمتر از این چرخش استفاده می‌شود. در برخی از داستان‌ها مثلا در داستان دوم این مجموعه «من داوطلبم» نویسنده با چرخشی از زوایه دید سوم شخص به راوی دوم شخص، به یک‌باره خواننده را غافلگیر می‌کند و انگار خواننده را نیز یکی از شخصیت اصلی داستانش قرار می‌دهد. این تکنیک از طرفی متن را رازآمیز و غافلگیرکننده می‌کند و از طرف دیگر، خواننده را در یک دور باطل قرار می‌دهد و در میان قطعیت و عدم قطعیت سرگردان نگه می‌دارد. مثلا در سطری از این داستان آمده است: «یک نفر او را از زیر آوار بیرون می‌آورد و ماسک خودش را به صورت او می‌زند. اشتباه نکرده‌ای. خودت بوده‌ای.» گویی نویسنده، راوی و خواننده همگی یک نفر هستند. هر چند ممکن است این شکل روایت، خواننده عادی را سردرگم کند، اما نویسنده سعی دارد از شکل معمول روایت داستانی فراتر برود و به امکانات روایی تازه‌ای برسد.
نویسنده البته تلاش دارد با آوردن توصیفاتی واقعی خواننده را با داستان همراه کند؛ توصیف‌های هوشمندانۀ زمانی و مکانی در موقعیت‌های مختلف، به درک خواننده کمک می‌کند و او را در فضا و شرایط مورد نظر داستان قرار می‌دهد.
تیموری با بهره گرفتن از تکنیک‌های روایی ادبیات مدرن مانند تکرار، مقطع‌نویسی و آشنایی‌زدایی از مفاهیم کلیشه‌ای به ساختاری پیچیده و مدرن در داستان‌هایش رسیده است. او آگاهانه از ساختار خطی و سنتی معمول در روایت داستان‌هایش پرهیز کرده است.
تنهایی، سرخوردگی انسان مدرن، بحران هویت و موقعیت انسان در اجتماع از دغدغه‌های نویسنده در این مجموعه هستند. ساختار پیچیده داستان‌ها با مضمون داستان‌ها همخوانی دارد. به کار گرفتن طنز از نکات مثبت دیگر این مجموعه است. اسم بعضی از داستان‌های این مجموعه هم به نوع روایت نزدیک است و نویسنده از نام‌های کلیشه‌ای پرهیز کرده و گاهی نام‌های عجیبی برای آن‌ها انتخاب کرده است به عنوان مثال می‌توان به این نام‌ها اشاره کرد: «جزیره لارنزو»، «لسیمانجوی شورشی»، «از نردبانی که آن‌جا گذاشته‌اند» و «شترها در جنگ خواب نمی‌بینند»
«جزیزه‌ای برای تبعید کاغذپارهها» برای کسانی که علاقه به شیوه‌های تازه و مدرن روایت دارند، می‌تواند انتخاب مناسبی باشد.
کتاب جزیره ای برای تبعید کاغذپاره ها
نشر چشمه