کتاب خانه درختی 13 طبقه

تری گفت: «من از میمون ها متنفرم! از گوریل های گنده هم همین طور!» گفتم: «خب همه اش تقصیر خودته! اگه میمون دریایی سفارش نداده بودی یا موز غول پیکر نمی ساختی الان این جوری نمی شد.»

گوریل وقت تلف نکرد، برگشته بود سراغ درخت و دوباره تکانش می داد، محکم تر از قبل. تری گفت: «وای نه، واقعا تو دردسر افتادیم. حتی واق واق واقعی نجاتمون نداد. حالا چی کار کنیم؟» گفتم: «با خونه درختی خداحافظی کن. سلام بر لونه میمون ها! بدون خونه درختی نه جایی واسه زندگی کردن داریم نه واسه کتاب نوشتن.»

اگر مثل بیشتر مخاطبای ما باشین، احتمالا الان دارین به این فکر می کنین که ما ایده های کتابامون رو از کجا میاریم. خب، ما بعضی وقتا با فکر کردن بهشون می رسیم. بقیه ی وقتا هم این ایده ها از روی چیزایی که واقعا اتفاق افتاده، به وجود میان. مثلا مثل همین کتاب. همه ی ماجرای این کتاب زمانی شروع شد که یه روز صبح بیدار شدم و رفتم پایین تا صبحونه بخورم.