روبه رویم نشسته ای از حرف هایت لب و دندان را می فهمم از حرف هایت حرکت دست ها در هوا را و عینکت که ذره بین دنیا شد با مو هایی ریخته در سی سالگی درد واژه نبود برای تو دستی بود که دیگر مشت نمی شد و چهره ات که از هیچ هم گذشته است
بسیار فضای شعر جدیدی داشت و به دوستداران شعر به شدت پیشنهاد میکنم