کتاب نم نم باران پاییزی

_ الان من و شبیه چی می بینی؟ به روبه رو نگاه می کنم. _ به نظرم تو شبیه درخت مقاومی هستی که نه برف و بارون و نه باد نمی تونه ریشه ش رو از جا در بیاره. نهایتا فقط برگ ها و شاخه های نازکش رو تکون می دن. تو چی؟ تو من و شبیه چی تصور می کنی؟ دستش را پشت گردنم می اندازد و مرا به سمت خودش می کشد. _ نم نم باران پاییزی. تک ضرب می خندم. _ چرا؟ به دوردست نگاه می کند. _ نم نم بارون پاییزی نرم و لطیفه نه ازش سیل جاری می شه، نه رعد وبرق می زنه. نرم و لطیف می باره. شهر رو زیبا می کنه؛ رهگذر رو شاداب می کنه؛ پاییز رو باطراوت می کنه؛ زردی درخت ها رو می شوره و می ریزدشون کف خیابون تا همون زردی بشه چهرهٔ قشنگ پاییز که دل هر عاشقی رو بلرزونه و عاشق ترش کنه. لب هایم از شدت هیجان به هم فشرده می شود. _ من که همیشه عاشق پاییز بودم. لبخند می زند و دستم را می فشارد. _ منم عاشق نم نم بارون پاییزی!