با اینکه قدمت فلسفه و کندوکاو فلسفی به فلسفه یونان باستان می رسد، تنها در دو سده اخیر است که فیلسوفان به آموزش و پرورش توجه کرده اند. در سده نوزدهم، کانت و هگل توجه خود را به موضوعات فلسفی مربوط به آموزش و پرورش معطوف ساختند. برآیند آثار جان دیویی در فلسفه آموزش و پرورش، به عنوان رشته ای مستقل، عمدتا سده بیستم بوده است. رویکرد فلسفی دیویی به آموزش و پرورش انتقاد از آموزش و پرورش سنتی را فراهم آورد و باعث شکل گیری رویکردهای مختلف به فلسفه آموزشوپرورش شد. در این کتاب، برای نخستینبار، تحلیلی جامع و نتقادانه از مبانی فلسفی آموزش بزرگسالان صورت گرفته است. این کتاب شش نظام عمدهی اندیشه آموزشی را ــیعنی آموزش و پرورش لیبرال، پیشرفت گرایی، رفتارگرایی، انسان گرایی، رادیکالیستی و تحلیل مفهومی برای بررسی دیدگاه های مربیان برجسته و برنامه های اصلی و مداوم در آموزش بزرگسالان به دست می دهد.
کتاب بنیان های فلسفی آموزش بزرگسالان
آگه
