کتاب مفهوم سکونت

«مفهوم سکونت» اثر کریستین نوربرگ شولتز اثری جذاب است که به اهمیت فلسفی و معماری «سکونت» می پردازد. این کتاب که در سال 1985 منتشر شد، معانی عمیق‌تر از سکونت را بررسی می‌کند که از ابعاد فیزیکی صرف زندگی در یک فضا فراتر می‌رود و ابعاد فرهنگی، وجودی و نمادین معماری را در بر می‌گیرد. به واقع کتاب حول این ایده می گردد که سکونت یک جنبه اساسی از وجود انسان است که عمیقا با احساس هویت ما در هم آمیخته است. او به شدت از بینش های فلسفی مارتین هایدگر، به ویژه مقاله او «ساختن تفکر سکونت» استفاده کرده است تا استدلال های خود را چارچوب بندی کند. این کتاب به چندین بخش تقسیم شده است که هر بخش به جنبه های مختلف سکونت و نتایج آن در حوزۀ معماری می پردازد. برای مثال، مفهوم معماری فیگوراتیو را معرفی می کند که نوعی از معماری است که معانی فرهنگی و وجودی سکونت را متجسم و بیان می کند. این نوع معماری فراتر از کارکردگرایی صرف است و عناصر نمادین و زیبایی شناختی مهمی را در در یک معماری در بر می گیرد که ارزش ها و سنت های یک جامعه را منعکس می کند. او نمونه هایی از فرهنگ ها و دوره های تاریخی مختلف ارائه می دهد تا نشان دهد که چگونه معماری می تواند به عنوان ابزاری برای بیان هویت و حافظه جمعی عمل کند. محور بحث نوربرگ شولتز این ایده است که سکونت بالذات با مفهوم مکان گره خورده است. او تأکید می‌کند که مکان‌ها فقط مکان‌های فیزیکی نیستند، بلکه مملو از معانی و خاطراتی هستند که تجارب و هویت ما را شکل می‌دهند. معماری خوب، به گفته نویسنده، باید با ایجاد محیط هایی که هم کاربردی و هم معنادار هستند، حس مکانمندی ما را تقویت کند. قابل ذکر است که بخش قابل توجهی از کتاب به کاوش در فلسفه سکونت هایدگر اختصاص دارد. هایدگر معتقد است که سکونت راه اساسی وجود انسان در جهان است. او بین ساختمان صرف و مسکن واقعی تمایز قائل می شود، و پیشنهاد می کند که دومی شامل رابطه عمیق تر و معتبرتر با محیط اطراف است. نویسنده این ایده‌ها را در معماری به کار گرفته و استدلال می‌کند که ساختمان‌ها نه تنها باید سرپناهی برای انسان ایجاد کنند، بلکه باید حس تعلق و هویت را نیز در افراد تقویت کنند.