کتاب از عشق گفتن

نشر چشمه ترجمه ش خوبه. نشر میلکان ی جاهایی کلماتی مثل بوسیدن رو نداره. امیر مهدی حقیقت مترجم خوبی هست.

صرفا به دلیل تفاوت در اندازه فونت و صفحه آرایی. میلکان فونتش رو کوچیک میگیره و چشمه بزرگ. همه کتابهاشون اینجوری هستن.

فونت چشمه خیلی درشتتر از میلکانه. متن یکیه ولی فونت وقتی بزرگ باشه طبیعیه که تعداد صفحه هم بیشتر میشه.

هر دو مترجمان خوبی هستن. جناب حقیقت مترجم قدیمی‌تری هستن. اما خانم صباغی هم مترجم بسیار خوبی هستن. نثر حقیقت خودمانی‌تر و نثر صباغی استوارتره. این مثالها رو ببینید: چشمه: بندهایی که ما را به هم وصل می‌کنند. میلکان: رشته‌هایی که ما را به هم متصل می‌کنند. یا چشمه: چطور تونستی در حین اینکه سراغ گذشته ت رفتی و اون رو واکاوی کردی، نذاری روی آینده ت سایه بندازه؟ میلکان: چگونه توانستی راهی برای درک و پذیرش گذشته ات پیدا کنی و در عین حال اجازه ندهی آن گذشته‌ی تلخ آینده ات را تعریف کند؟ یا چشمه: من چون از تجربه یک سری احساسات محروم بودم فهمیدم که عشق خیلی مهمه. میلکان: من فقط از رهگذر محرومیت عاطفی توانستم اهمیت واقعی عشق را دریابم. یا چشمه: راستش رو بخوای روانشناسم می‌گفت شعر گفتن کاریه از روی عشق به خود که به من هدف می‌ده. میلکان: روان درمانگرم گفت نوشتنِ شعر جلوه‌ای از عشق ورزیدن به خود است که به من احساس هدفمندی می‌دهد. -هیچکدام از ترجمه‌ها اشتباه نیستن و هر دو دقت بالایی دارن. فقط توی جمله بندی و لحن متفاوتن. هر دو ناشر هم ناشران قوی و خوشنامی هستن، اما بستگی به نظر شما داره که کدوم سبک رو بپسندین. امیدوارم خود ایران کتاب از این مقایسه‌ها بذاره تا خواننده‌ها راحت‌تر تصمیم بگیرن.